ஆம், சிறுவர் சிறுமியர் இரு பாலருமே சம அளவில் தான் இந்த அபாயத்துக்கு உள்ளாகிறார்கள். குழந்தை பாலியல் கொடுமையைப் பற்றிய பல அறிக்கைகள் பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளாகும் சிறுமியரைப் பற்றி மட்டுமே தகவல்களைத் தருகிற காரணத்தால், சிறுவர்களை விட அதிக அளவில் சிறுமியரே இந்தக் கொடுமைக்கு உட்படுத்தப்படுவதாக புள்ளிவிவரங்கள் கூறுகின்றன.

 பாலியல் கொடுமையைப் பற்றிச் சிறுவர்கள் வேறுவிதமாகத் தெரிவிக்கிறார்கள் என்று ஆய்வுகள் அறிவிக்கின்றன. ஒன்று, நிகழ்த்தப்பட்ட கொடுமையைத் திட்டவட்டமாக மறுக்கிறார்கள் அல்லது அதை ரசித்ததுபோல் நடிக்கிறார்கள். நமக்குத் தெரியவந்துள்ளதைக் காட்டிலும் அதிக எண்ணிக்கையில் சிறுவர்கள் கொடுமைக்கு உட்படுத்தப்பட்டு இருக்கிறார்கள் என்பதையே இது காட்டுகிறது. கொடுமைக்கு உட்படுத்தப்படும் சிறுவர்களின் எண்ணிக்கையைப் பற்றித் தெளிவாகத் தெரிந்துகொள்வதற்கு மேலும் பல ஆய்வுகளை நடத்தவேண்டியது அவசியம்.

ஒரு சிறிய சதவீத அளவிளான குழந்தைகள் கொடுமை நிகழும் பொழுது அது பற்றி வெளியே சொன்னாலும் குழந்தை பாலியல் கொடுமையைப் பற்றி வெளியே சொல்வதால் ஏற்படக்கூடிய பின் விளைவுகளைப் பற்றிய அச்சங்களால் பெரும்பான்மையான குழந்தைகள் மௌனமாக இருந்து விடுகிறார்கள் அல்லது வெளியே சொல்லத் தயங்குகிறார்கள்.

இந்த அச்சங்கள் பின் வருமாறு

ஞாபகம் வைத்துக் கொள்வதில் அச்சம்

பாலியல் கொடுமை இழைக்கப்பட்ட குழந்தைகள் தங்களுக்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்தை மனதுள் ஆழப் புதைத்து அதைப் பற்றி முற்றிலும் மறந்துவிடுவதன் மூலம் மனதில் ஏற்பட்ட காயத்தை ஆற்றிக் கொள்ளவும்  மறுபடி வேதனையை  உணராமல்  இருக்கவும் நிலைமையைச் சமாளிக்க முற்படுகிறார்கள்.

அன்பை இழந்துவிடுவதில் அச்சம்

கொடுமைக்கு ஆளானவர்களில் பெரும்பாலானோர் தாங்கள் அசுத்தமாகிவிட்டதாக எண்ணுகிறார்கள். பல சமயங்களில் தங்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடுமைக்கு எவ்வகையிலோ தாங்களே காரணம் என்றும் கொடுமைக்கு ஆளான குழந்தைகள் எண்ணுகிறார்கள். இப்படிப்பட்ட எண்ணங்களால், தங்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடுமை பற்றி பெற்றோருக்கும் நண்பர்களுக்கும் தெரியவந்தால் அவர்கள் தங்களிடம் அன்பு செலுத்துவதை நிறுத்திவிடுவார்களோ என்று பயப்படுகிறார்கள். நடந்ததைச் சொல்வதின் மூலம் தங்கள் அன்புக்குரியவர்களிடம் இருந்து பிரிந்துவிடுவோமோ என்றும் அவர்கள் பயப்படுகிறார்கள்.

அவமானம் மற்றும் குற்றஉணர்ச்சி  பற்றிய அச்சம்

பெரியவர்களோடு தங்களுக்குள்ள பாலியல் அனுபவங்கள் தவறானது என்பதைக் குழந்தைகள் அறிந்திருக்கவும் உணரவும் செய்கிறார்கள். இதனால் நடந்தவற்றை ஒருவரிடம் சொல்லி ஒப்புக்கொள்வதை அவமானம் ஏற்படுத்தும் ஒரு செயலாகக் கருதுகிறார்கள். வயதில் சிறிய குழந்தைகளைவிட வயதில் மூத்த குழந்தைகள் அதிகமான அளவில் குற்ற உணர்ச்சியால் தவிக்கிறார்கள்.

தான் சொல்வது  நம்பப்படாது  என்ற அச்சம்

தங்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடுமையைப் பற்றி வெளியே கூறினால் தங்களை யாரும் நம்ப மாட்டார்களோ என்ற பயம் குழந்தைகளுக்கு உள்ளது. இதனால், ஆதரவற்று தனித்துவிடப்பட்ட எண்ணத்தில் தவிக்கின்றனர். மேலும், நம்மில் பலர் குழந்தைகள் தங்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட கொடுமையைப் பற்றிக் கூறும்போது அதைப்  பொய் என்றும் கட்டுக்கதை என்றும் எண்ணுகிறோம். மாறாக, கொடுமை  பற்றிக் கூறும் போது குழந்தைகள் எப்பொழுதும் உண்மையை மட்டும்தான் பேசுகிறார்கள்   என்பது தான் உண்மையாகும் 

தாம்  குற்றம் சாட்டப்படுவோமோ என்ற அச்சம்

பாலியல் தொடுதலை எந்த வகையிலோ தாங்கள் எதிர்ப்பார்த்துக் காத்திருந்தோம்,  அது நிகழத் தாங்கள் தான் காரணம் என்றும் குற்றம் சாட்டப்படுவோம் என்று குழந்தைகள் அஞ்சுகிறார்கள். மேலும், மக்கள் குழந்தைகளைவிடப்  பெரியவர்களையே அதிகம் நம்புகிறார்கள். கொடுமையிழைப்பவர்களும் குழந்தைகள் தான் தங்களைப் பாலியல் ரீதியாகத் தொடச் சொன்னார்கள் என்று கூறித் தப்பித்து விடுகிறார்கள். குழந்தைகள் தங்கள் உரிமையான அன்பையும் அரவணைப்பையும் மட்டுமே கேட்கிறார்கள், மாறாக  பாலியல் உறவை அல்ல. ஏனெனில், அதற்கான ஒப்புதலைத் தர அவர்களுக்கு தக்க வயதும் அறிவும் இன்னும் ஏற்படவில்லை.

மேலும் துன்பம் நேருமோ என்ற அச்சம்

கொடுமையிழைப்பவர்கள் கொடுமைக்குள்ளாகும் குழந்தைகளை அடக்கி ஆள்வதற்கு அவர்களது குடும்பத்தினருக்குத் தீங்கு இழைத்து விடுவதாகக் கூறும் அச்சுறுத்தலை - ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இதன் பிறகு, கொடுமைக்கு ஆளானவர்கள் நடந்தவற்றை வெளியே கூறாமல்  இருப்பதன்மூலம் நமது குடும்பத்தினரைப் பாதுகாக்கும் பாரத்தையும் சேர்த்துத் தாங்களே சுமக்கிறார்கள்.

தனிப்பட்ட உறுப்புகளையும் தங்களுக்கு நிகழ்த்தப்பட்ட கொடுமையையும் விவரிக்கச் சரியான சொற்கள் பற்றி அறிவு இல்லாததும் கூட இந்தக் குழந்தைகள் மௌனமாக இருப்பதற்கு மற்றொரு முக்கிய காரணம் ஆகும். தனிப்பட்ட உறுப்புகளைக் குறிக்கும் சரியான சொற்களை அவர்களுக்கு நாம் கற்றுக் கொடுப்பதில்லை. நல்ல குழந்தைகள் தனிப்பட்ட உறுப்புகளையோ பாலியல் நடவடிக்கைகளையோ குறிக்கும் சொற்களைப் பயன்படுத்துவதில்லை, பயன்படுத்தக்கூடாது என்றும் நாம்  அவர்களிடம் கூறுகிறோம்.

எப்படிப்பட்ட மனிதர்கள் குழந்தைகளுக்குப் பாலியல் கொடுமையை இழைப்பார்கள்?
எவர் வேண்டுமானாலும் குழந்தைகளுக்குப் பாலியல் கொடுமை இழைக்கலாம். தந்தை, தாய், சகோதரர், சகோதரி, மாற்றாந்தாய் அல்லது, தாத்தா, பாட்டி, மாமா, அத்தை, சித்தி, சித்தப்பா, பெரியப்பா போன்றோரின் பிள்ளைகள், அண்டைவீட்டார், குழந்தைகளைக் கவனித்துக்கொள்பவர்கள், சமயத் தலைவர்கள், ஆசிரியர்கள், விளையாட்டுப் பயிற்சியாளர் என்று குழந்தைகளோடு தொடர்புள்ள எவர் வேண்டுமானாலும் இதில் ஈடுபடலாம் கொடுமை இழைப்பவர்கள் பெரும்பாலும் ஆண்கள்தான் என்றாலும், சிறிய அளவில் பெண்களும் கொடுமை இழைக்கும் செயல்களில் ஈடுபடுகிறார்கள். கொடுமை இழைப்பவர்களில் 30-50 சதவீதத்தினர் பாலியல் தீங்கிழைக்கும் நடவடிக்கைகளில் இளவயதிலேயே ஈடுபடுவதாக ஆய்வுகள் தெரிவிப்பதை இந்த வேளையில் நாம் தெரிந்துகொள்வது  அவசியம் (இன்னும்....)

v  அளவுக்கு மீறி ஒரு குழந்தையிடம் கவனம் செலுத்துகிறார்களா

v  குழந்தைக்குப் பிடிக்கவில்லை என்றாலும் அதை இறுக அணைப்பது, தொடுவது, முத்தமிடுவது, கிச்சுகிச்சு மூட்டுவது, மல்யுத்தம் செய்வது அல்லது சும்மாவேனும் தூக்கி வைத்துக் கொள்வது போன்ற செயல்களை வற்புறுத்திச் செய்கிறார்களா?

v  ஒரு குறிப்பிட்ட குழந்தையின் பாலியல் வளர்ச்சியில் அளவுக்கு அதிகமாக கவனம் செலுத்துகிறார்களா (எ.கா. குழந்தையின் உடல் வளர்ச்சியைப் பற்றி  திரும்பத் திரும்பப் பேசுவது).

v  குழந்தையுடன் தனிமையில் இருக்கவோ அதிக நேரம் செலவிடவோ ஏற்றவாறு  சூழ்நிலையைத் அடிக்கடி தந்திரமாக  உருவாக்குகிறார்களா?

v  ஓய்வு நேரத்தைத் தன் வயதொத்த நண்பர்களுடன் செலவிடாமல் குழந்தைகளுடன் மட்டுமே கழிகிறார்களா.

v  எந்த விதமான வெளிப்படையான காரணமும் இல்லாமல் குழந்தைகளுக்கு விலையுயர்ந்த பரிசுப்பொருட்களை வாங்கிக் கொடுப்பது அல்லது காசு தருவது இவற்றைச் செய்கிறார்களா

v  அடிக்கடி அல்லது எப்போதும் குழந்தையின் தனிமையை மதிக்காமல் நடந்துகொள்கிறார்களா?. எடுத்துக்காட்டாக, குழந்தை குளிக்கும்போது குளியலறைக்குள் அத்துமீறி நுழைவது  போன்ற செயல்களில் ஈடுபடுகிறார்களா?

v  குழந்தை கட்டுப்பாடின்றி ஒழுங்கு தவறி நடக்கும் சமயங்களில் எல்லாம் அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிடு கிறார்களா?

சுயபாதுகாப்பைப் பற்றிக் குழந்தைகளுக்கு நாம் கற்றுதர வேண்டும். பெரியவர்களாகிய நாமும் பாலியல் கொடுமையைப் பற்றியும் பாலியல் கொடுமை நடந்து வருவதைச் சுட்டிக்காட்டும் எச்சரிக்கைச் சின்னங்கள் மற்றும் அபாயக் கூறுகளைப் பற்றியும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். உங்களுக்குத் தெரிந்த ஒரு குழந்தை பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளாகாமல் இருக்க நீங்கள் செய்யக்கூடியது என்ன என்று தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.

பெரியவர்கள் செய்ய வேண்டியது :

v குழந்தைகளுக்குத் தங்கள் உணர்வுகளை மதிக்கவும் தாம் விரும்பாத செய்கைகளை  வேண்டாம் என்று மறுக்கவும் கற்றுத் தாருங்கள். ஒரு நபர் குழந்தைகளுக்கு நன்கு அறிமுகமானவராகவும், அவர்களை அன்பாகக் கவனித்துக் கொள்பவராகவும் இருந்தாலும் கூட பிடிக்காத செயல்களை அவர் செய்தால், வேண்டாம் என்று கூறுவது சரியே என்று கற்றுத் தாருங்கள்.

v குடும்பத்தில் சில வரையறைகளை நிர்ணயித்து அதை மதித்து நடக்கப் பழகுங்கள்.

v எச்சரிக்கை அறிகுறிகளைக் கண்டாலோ, அல்லது கேள்விப்பட்டாலோ உடனடியாகச் செயல்படுங்கள்.

v கடினமான விஷயங்களான பாலியல் கொடுமை, தனிப்பட்ட உடல் உறுப்புகளைக் குறிக்கும் சொற்கள் போன்றவற்றைப் பற்றிக் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுத் தருவதற்கு முன்னர் அவற்றைப் பற்றி விரிவாகப் பேசுவதற்கு உங்களை நீங்களே தயார்ப்படுத்திக் கொள்ளுதல் அவசியம்.

v பாதுகாப்பான தொடுதல் மற்றும் பாதுகாப்பற்ற தொடுதல் இவை  இரண்டுக்கும்  இடையில் உள்ள வேறுபாடுகளைப் பற்றிக் குழந்தைகளுக்குச் சொல்லிக் கொடுங்கள். இந்தத் தொடுதல்களை இரகசியமாக வைத்துக்கொள்வது சரியல்ல என்றும் சொல்லுங்கள். குழந்தைக்கு நெருக்கமானவர்களும் நன்கு அறிமுகமானவர்களும் கூட அவர்களுக்கு வேதனையும் தீங்கும் விளைவிக்கும் செயல்களில் ஈடுபடலாம் என்பதையும் குழந்தைகள்    புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

v குழந்தைகளின் கருத்துக்களையும் உணர்வுகளையும் பற்றிக் கவனித்துக்  கேளுங்கள், அவற்றை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள், மதியுங்கள். அது அவர்களுக்குத் தன்னம்பிக்கையையும் சுய மதிப்பையும் ஊட்டும்.

v குழந்தை எளிதில் நினைவில் வைத்துக் கொள்ளக்கூடிய பாதுகாப்புத் திட்டம் ஒன்றை குழந்தையுடன்  சேர்ந்து ஆலோசனை செய்து வகுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

v ஆபத்து நேர்ந்தால் ஆலோசனை மற்றும் உதவி, தகவல் பெறுவதற்கு நீங்களும் உங்கள் குழந்தையும் யாரிடம் பேசலாம் என்று பட்டியலிட்டுக்கொள்ளுங்கள்.

தனக்கு பாலியல் கொடுமை இழைக்கப்பட்டதைப் பற்றி ஒரு குழந்தை உங்களிடம் கூறும்போது அதிர்ச்சி, அவநம்பிக்கை, மறுப்பு, கோபம், குழப்பம், தயக்கம், தன்னைத் தானே குறைகூறிக் கொள்ளுதல் போன்ற உணர்ச்சிகளால் நீங்கள் தாக்கப்படுவது இயல்பு தான். பின்வரும் வழிமுறைகளும் குறிப்புகளும் நீங்கள் அந்த நிகழ்வை சரியான முறையில் கையாள உதவும்.

குழந்தையை நம்புங்கள் :  பாலியல் கொடுமையைப் பற்றிக் குழந்தைகள் ஒருபோதும் இட்டுக்கட்டிப் பேசுவதில்லை. கொடுமையால்  ஏற்பட்ட துன்பத்தைக் களைவதில் அந்தக் குழந்தையை நம்புவதுதான் பிரதானமான முதல்கட்டம். நடந்தவற்றுக்கு குழந்தை எந்த விதத்திலும் பொறுப்பல்ல என்று குழந்தையிடம் எடுத்து   கூறவும்.

அமைதியாக இருங்கள் : குழந்தைகள் உங்கள் உணர்வுகளை எளிதில் புரிந்துகொள்ளும் நுட்பத்தைப் பெற்றிருக்கிறார்கள். உங்கள் உணர்வுகளால் அவர்கள் துன்பமடைகிறார்கள். இந்தப் பிரச்சினையை நீங்கள் கோபத்தோடு அணுகினால் நீங்கள், தன் மீது தான் கோபம் கொண்டுள்ளதாகக் குழந்தை எண்ணக்கூடும். கொடுமைக்கு உட்படுத்தப்பட்டதால் அவர்கள் மற்றவர்களிடம் இருந்து எந்த விதத்திலும் வேறுபட்டிருக்கவில்லை என்று குழந்தைகளுக்குப் புரியவைக்கவேண்டும். நீங்கள் அமைதியாக இருந்தால் குழந்தையும் எப்போதும் போல சாதாரணமாக இருப்பதாகவே எண்ணும்.

குழந்தையின் உணர்ச்சிகளை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள் : குழந்தைகள் தங்கள் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த அனுமதிக்கவேண்டும். அந்த உணர்ச்சிகள் உண்மையாவை என்று ஏற்றுக்கொள்ளுதல் அவசியம். இதுதான் வெளியே  சொல்லுதல் மற்றும் குணப்படுத்துதல் என்ற செயல்முறை தொடர்ந்து நடப்பதற்கு வழிவகுக்கும்.

அடுத்த என்ன நடக்கப்போகிறது என்பதை குழந்தையிடம் விளக்கிக் கூறுங்கள் : கொடுமைக்கு ஆளாகப்பட்ட குழந்தைகளுக்கு வேறு வழிகளோ அல்லது அந்தப் பிரச்சினையை எப்படிக் கையாள்வது என்பதோ தெரிந்திருப்பதில்லை. பாலியல் கொடுமையைச் சமாளிக்க மற்றவர்களுடைய உதவியும் பங்கும் தேவை என்பதை அவர்களுக்குப் புரியவைக்கவேண்டும். எனினும், அந்தச் செயல்திட்டத்தில் குழந்தைகளும் பங்குகொள்வதாக அவர்கள் உணர்வது அவசியம்.

குழந்தைக்கு ஆதரவு தாருங்கள் :  பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளான குழந்தைகள் தாங்கள் தனியாக இருப்பது போலவும் வேறு எவருக்கும் இதுபோன்ற கொடுமை நடந்ததே இல்லை என்றும் எண்ணுகிறார்கள். மேலும், தாங்கள் சொல்வதை யாரும் நம்பமாட்டார்கள் என்றும் அவர்கள் நினைப்பதால் பெரியவர்களின் உறுதியான நேர்மறையான ஆதரவு அவர்களுக்கு . நிறையத். தேவைப்படுகிறது